1982 ‘De boezemvriend’: Een historische kostuumfilm.
Ik word gevraagd door Renée Deijman om de klus samen met haar te klaren. Er moet mogelijk veel ontworpen worden en zij heeft daar niet veel ervaring mee. Wel met het aankleden van films en daar ben ik nu weer niet zo ervaren in. De regisseur wil graag kennismaken en ik ga weer op pad met mijn map. Ik word aangenomen.
Het verhaal:
Het is 1811 en Holland is onder Franse heerschappij.
Een burgemeester en de notabelen van een Nederlands stadje wachten op de komst van een inspecteur van Napoleon vanuit Parijs. Hij arriveert en iedereen doet zijn uiterste best de man zó goed gehumeurd te maken dat hij zijn inspectiewerk vergeet, want ze hebben nogal het één en ander te verbergen voor de Franse overheersers. De inspecteur krijgt zelfs (tegen haar zin) de dochter van de burgemeester tot verloofde. Achteraf blijkt hij niet degeen te zijn die verwacht werd. Dus iedereen staat in zijn hemd. Het publiek weet inmiddels allang dat er sprake is van een persoonsverwisseling en de inspecteur in werkelijkheid een rondreizende kiezentrekker is en verliefd op het mooie kermismeisje. En natuurlijk krijgt Napoleon, die met zijn leger volgt en net de grens is overgestapt, zin in friet en daardoor een enorme kiespijn. Die kies moet er uit en de kiezentrekker verwijdert de kies met een flinke waterpomptang. Alles komt toch goed en de tandentrekker trouwt met zijn kermismeisje.
Regisseur Dimitri Frenkel Frank, die het scenario schreef baseert dit op ‘De revisor van Gogol’ en heeft daarbij ook goed gekeken naar ‘The inspector general’ (gebaseerd op hetzelfde stuk), waarin de beroemde Amerikaanse komiek Danny Kaye de hoofdrol speelde.
Bij ons in Holland worden de hoofdrollen gespeeld door André van Duijn en Vanessa. De meeste andere rollen worden vervuld door bekende acteurs, schrijvers, zangers etc.
Het is een simpel verhaal met een paar grote scenes met veel figuratie: een volkse kermis, de intocht van Napoleon met zijn leger, het legerkamp met een uitgebreid showprogramma waaraan een keur van volksartiesten meedoet. De meeste kostuums, met name de uniformen, zullen gehuurd worden bij een groot bedrijf in Londen. Alles wat we in Londen niet kunnen vinden moet in Nederland gehuurd of door mij ontworpen worden. Regisseur Dimitri, Renée en ik mogen van de (beroemde musical-)producent een voorbereidende reis maken naar Londen om de voorraad te inventariseren. De hoeveelheid kostuums is overweldigend. We maken veel polaroidfoto’s en lijsten en gebruiken de laatste verloren uurtjes om nog even privé wat boodschapjes in de ‘city’ te doen.
En dan begint de grote puzzel.
Uiteindelijk blijven, naast wat losse kostuums voor de hoofdrolspelers en belangrijkste bijrollen, twee middelgrote scenes over waar echt voor ontworpen moet worden:
Het galadiner ten huize van de burgemeester en het plattelandsbordeel gefrequenteerd door de plaatselijk notabelen van het stadje.
Twee maanden op voor dag en dauw en als laatsten naar bed. In een bestelauto vliegen van hot naar her om voor één dag de kleding te huren die de volgende dag nodig is. Aan-en uitkleden op locatie. In vier uur honderd man figuratie (inclusief ruiters in uniform) aankleden voor één shot (de intocht van Napoleon). Wat een klus! Maar leuk was het wel, ook al werd ik bijna door één van de artiesten, wijlen de volkszanger (‘Ik geloof in jou’) in zijn super sportauto omver gereden en vroeg hij mij direkt daarna een sigaretje voor zijn schrik plus een biertje.
Voor de kostuumafdeling was er een leuke scene in geschreven: de dames van de notabelen in het dorp lopen natuurlijk niet in de nieuwste mode. Daarvoor moet je in Parijs zijn. Maar omdat de ‘inspecteur’ uit Parijs komt moeten ze nu natuurlijk wel het nieuwste van het nieuwste. De dames doen daarbij hun uiterste best elkaar de loef af te steken. Allemaal in bijna dezelfde diep uitgesneden jurk van simpele katoen, die de borsten omhoogstuwt: De Emipre-lijn. Bij gebrek aan de juiste stof op het juiste moment worden lakens aan stukken geknipt.
Zie hieronder de tekeningen, het is maar een deel van de enorme berg kostuums die het hele team te verwerken kreeg.
Het was sowieso een echte ‘boezemfilm’.
