De toneelstukken van schrijver Gombrowicz, Pools avantgardist zijn absurdistisch en worden vaak vergeleken met de stukken van o.a. Kafka, Becket en Ionesco.

’Yvonne’ gaat over een meisje dat niet spreken kan. Het is zijn eerste toneelstuk en hij schreef het in 1938. Als het stuk opent zien we twee tantes met hun nichtje Yvonne. Een lelijk bebrild wezen. De tantes dragen een vogelkooi met zich mee en spreken tot de vogel, hoewel ze het eigenlijk over Yvonne hebben. Yvonne kijkt slechts naar de vogels in de lucht. De tantes willen van haar af. Zij komen een jonge man tegen. Misschien iets voor hun Yvonne. Hij blijkt een prins te zijn en dan zijn we aan het hof, waar koning en koningin en prins resideren met prinsvrienden en een kamerheer.

 De leden van het hof proberen Yvonne aan het spreken te krijgen, maar zij geeft geen kik. Geërgerd vergeten zij hun mores en behandelen Yvonne als oud vuil. De prins lijkt even echt geïnteresseerd in het zuivere schepsel dat Yvonne vertegenwoordigt, maar ook hij keert al snel weer terug naar zijn eigen soort mensen.

Omdat zij niet ondergeschikt gemaakt kan worden aan de regels van het spel besluiten de koning en zijn kamerheer om haar ‘op te ruimen’. Zij nodigen haar uit aan te zitten bij het diner. Yvonne, de kunst van het viseten niet machtig, verslikt zich in een graat van een baars en sterft.

 Ik ben gevraagd de kostuums te ontwerpen. Met in mijn hoofd het originele stuk heb ik al één en ander geschetst: gespreksstof dus.