Titel: Lucie
Soort boek: ‘coming of age’ roman
Auteur: Stans Lutz
‘Hoe laat ben je thuis?’
Haar moeder vraagt het keer op keer. Alsof Lucie een reden zou hebben om thuis te komen. Als het ergens niet leuk is is het daar. Kijk maar naar haar vader. Die is er ook nooit en dat begrijpt ze best als ze ziet hoe haar moeder doet. Voor haar moeder komen de kerk, de verschoppelingen en haar piano op de eerste plaats. Als Lucie begin jaren 60 naar de middelbare school gaat krijgt ze een ruimere blik op het leven en trekt erop uit.
In Rotterdam, de stad waar Lucie woont, valt genoeg te bevechten. Dapper trekt zij ten strijde. Al is het moederziel alleen, zij zal de ware liefde en haar passie vinden.
In soms ontroerende, soms hilarische scenes roept schrijfster Stans Lutz een voor menigeen herkenbare wereld op in een beeldrijke taal die de bittere smaak van de gebeurtenissen bijna doet vergeten. Haar Lucie is een meisje met een vrijgevochten geest, die je het liefst tegen je aan zou drukken als ze je de kans zou geven.
Enkele reacties van lezers:
-Lucie is een persoon die je meeneemt, je schokt, verrast en ontroert. Het is of je hier en daar intieme gesprekken uit de meisjeswereld afluistert. Je ziet een avontuurlijk en nieuwsgierig meisje dat zonder gène dingen laat gebeuren, ervaringen ondergaat. Dat ongeremde schrijven is een sterke kwaliteit van het boek.
-Ik laat je maar meteen even weten dat ik je boek gefascineerd in één adem heb uitgelezen. Ik was onder de indruk van de roerende moed van Lucie. En ik vond vooral ook de afsluiting van je boek werkelijk heel goed en mooi.
-En alles geschreven in een plezierige, eenvoudige stijl die bij vlagen Campertiaans en Nesciaans aandoet. Wat mij betreft heeft Nederland er een schrijver bij.
