Voor Antigone, een voorstelling bij het Publiekstheater (1981) ontwerp ik de kostuums.
Geïnspireerd door de draperieën van oude Grieken en moderne Japanners (geschiedenis en actualiteit ineen), wil ik een bepaalde techniek toepassen op de vrouwenjurken: Moulage. Je maakt geen tekening, maar knipt proefstof (liefst schuin op de draad) en speldt dit op een pop. Een techniek waarbij het model langzaam groeit onder je handen. Ook de jurk van Antigone ontstaat zo en het zo ontstane patroon knip ik uit de op kleur geverfde zijden stof. Dagen werk ik aan het definitieve model en dan wordt zo’n jurk een goede bekende van je.
Het is een jaar later en ik lees een recensie van een stuk dat net in premiere is gegaan. Een monoloog. Ik zie de foto en er flitst iets door mijn hoofd. Hé, dat lijkt de jurk van Antigone wel… Ahnee, dat kan toch niet. Deze stof glimt.
Maar dan gaat een paar dagen later de telefoon. Ik krijg te horen (via, via) dat de jurk ‘geleend’ is uit de opslag. Dat de jurk door de lener expliciet bij de naam genoemd is als ‘de jurk van Antigone’. Dat mag, wat een eer. En dat hij vervolgens nagemaakt is. Dat mag niet, tenminste niet zonder dat aan de ontwerper te vragen. Wat een oneer. En zeker niet zonder naamsvermelding van de ontwerper in het programma. Ik kijk in het programma en zie dat de lener het kostuumontwerp claimt. Wat oneerlijk!
Ik los het op, de verontwaardiging ebt weg. Wat blijft is enige trots dat ik ‘mijn jurk’ toch maar mooi heb herkend, en ook wel erkend is natuurlijk, als bijzonder.
Eer van je werk, belangrijk.
Geen tekening van het kostuum van Antigone dus. Wel een foto, gemaakt door Kors van Bennekom. Het décor (te zien op de foto) is van Paul Tames van den Berg. In de rol van Antigone: Christine Ewert.
Op verzoek van Hans Croiset, die de rol van Kreoon speelde, heb ik de ontwerptekeningen van de overige rollen toegevoegd aan dit stukje.
In de collage is te zien hoe de ontwerpen zich hebben ontwikkeld. In de uiteindelijk ‘moderne’ kostuums zitten slechts nog klassieke accenten.
De jurk van Ismene (Truus te Selle), de zuster van Antigone, ontbreekt, omdat dat ook een gemouleerd model was. Een foto ervan heb ik jammergenoeg niet.
